از حدود 4 سال قبل بدلیل ترس از دستگیری و مشکلات فروان امنیتی مجبور به ترک ایران و راهی کشور ترکیه شدم.

و به محض ورود به ترکیه خودم را به دفتر کمیساریای عالی پناهندگان مستقر در انکارا معرفی نمودم. و پس از 3 سال و تحمل مشکلات فروان روحی روانی موفق به گرفتن قبولی پناهندگی شدم. اما شنیدن قبولی از طرف یو ان سرآغاز گرفتاریهای دیگری برای من شده است.

 

الان 8 ماه از تاریخ پناهنده شناخته شدنم میگذرد، ولی تا به امروز بلا تکلیف مانده ام! جواب تلفنم را نمیدهند و هر مرتبه اي هم که جواب  میدهند، حرفهای تکرای گذشته را میشنوم!  باید صبر کنی! دیگر تماس نگیر! منتظر باش…!

در این چند سال زندگی صبرو انتظار در ترکیه، بشدت دچار مشکلات روحی روانی شده ام و مرتبا،  و بنا بر توصیه پزشک از داروهای ضد افسرگی استفاده میکنم.

 

در خانه اي و با کمترین امکانات بهداشتی زندگی میکنم، قبلا محل زندگی ام عکس گرفتم و برای مسئولین یو ان نیز فرستاده ام.

 

در حال حاضر  از بلاتکلیفی و شرایط جسمی و روحی ام بسیار نگرانم و حقیقتا دیگر نمیدانم که چه باید بکنم که تا از این شرایط سخت دردناک و ضد انسانی نجات پیدا کنم.

 

متاسفانه، وکلا و مسئولین یوان چشمشان را بر روی حقایق تلخ زندگی  من بسته اند، و هیچگونه کمکی نیز بمنظور بهبود وضعیت  روحی روانی من، و یا  آماده نمودن شرایط اعزامم به کشور سوم را انجام نمیدهند، و هم  اکنون  بی توجهی های آنان و عملکرد های غیر انسانی وخارج از قوانین و مصوبات حقوقی  کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، میرود که تا باعث نابودی کامل  زندگی ام در دوران پناهندگی  شود!