بیانیه دهمین روز تحصن پناهجویان در هند

20091215-unhcr-koocheh.jpg - 142.59 Kb

 

پناهجویان معترض ضمن تاکید بر ادامه تحصن طبق بیانیه زیر خواهان پرسش فعالین حقوق بشر و انسانهای با وجدان از دلیل این رفتارهای دفتر کمیساریای عالی پناهندگان در دهلی با پناهندگان شدند .

 

20091215-unhcr-koocheh.jpg - 142.59 Kb

بسیار متاسفیم که در این روزهای حساس برای مردم سرزمین مان به عنوان جزئی از جامعه ایران به جای تمرکز بر مسائل و حوادث جاری داخل کشور درگیر مسائل فرعی شده ایم .

 

در روزهایی که نسرین ستوده ها عبدالفتاح سلطانی ها، رضا شهابی ها و بسیاری دیگر از هم وطنان مان در زندانهای جمهوری اسلامی ایران در اسارت به سر می برند. آرش صادقی ها در اعتصاب غذا برای رهایی از انفرادی به سر می برند. جوانان این مرز و بوم پای سخنرانی این کاندیدا یا آن کاندیدا دستگیر می شوند، ما اینجا چه می کنیم؟؟

 

بله، قرار نبود از ایران خارج شویم برای نجات جان مان

قرار نبود که از زندان به زندان پناه ببریم

 

قرار نبود که در بزرگترین دموکراسی دنیا به طرزی ماهرانه دعوت به سکوت و رو به خاموشی رویم .

 

از بدو ورود به کشور هند علیرغم همه مشکلات حاصل از ورود به کشور جدید به خصوص کشوری نظیر هندوستان به عنوان فعالانی در تبعید و به عنوان سربازانی کوچک در نبرد و جنبش آزادی خواهی مردم ایران بوده ایم.

نه اینکه در ساحل نشسته شاد و خندان بودیم

که حتی در باتلاق کشور هند لحظه لحظه می سپردیم جان.

اما لحظه ای آرام نبوده و نیستیم.

 

اکنون هر یک از ما، پس از سالها بلاتکلیفی در کشور هند به اتفاق برادران و خواهران افغان، پس از طی مراحل مختلف قانونی برای پیگیری مشکلات شخصی مان دهمین روز تحصن خود در مقابل کمیساریای عالی پناهندگان در دهلی را سپری می کنیم .

دفتری که حاضر به شنیدن صحبتهای ما نیست .

 

ده روز در اینجا در دمای بالای 45 درجه ایستاده ایم فقط برای دریافت پاسخ این پرسش که ” آقایان / خانم های مسوول در  درفتر کمیساریای عالی در دهلی , برنامه شما به عنوان یگانه سازمان حامی ما مهاجرین در هند که از مدارک شناسایی , پاسپورت , ویزا , حق زندگی , تحصیل , شغل , امکانات بهداشتی ؛ محروم هستیم ؛ چیست؟


b_203_150_16777215_0__content_multithumb_thumbs_b_225_150_16777215_0_stories_edam-parcham.jpg - 7.97 Kb

 

توجه فرمایید

 

ده روز است پرسش ما در رابطه با پرونده شخصی مان بی نتیجه مانده است. یعنی ما به عنوان افرادی بالغ و عاقل این حق را نداریم که از وضعیت پرونده شخص خودمان در این دفتر و آینده خودمان در این کشور با خبر شویم !

 

می گویند محدودیت دارند و بر اساس سهمیه اندک , امکان انتقال به کشور دیگر هم امکان پذیر نمی باشد .

 

سوال اینست چرا در پاسخ به سازمانها و ارگانهایی که خواهان پرونده برخی از ما می شوند , پاسخهایی نامفهموم داده میشود .

 

نامه هایی در دست است که در آن از امکانات تحصیلی، امنیتی، حقوقی و پزشکی و شغلی و… صحبت کرده اند،  ادعایی که برای ما حاضرین در این کشور موجب حیرت است .

 

آیا چنین رفتارهایی  موجب سوظن نمی شود؟

 

لازم است اینجا اشاره شود به مصاحبه آقای آنتونی گوترز کمیسر عالی امور پناهندگان که در پایان سفرش در اوایل سال 2013 در دهلی در مصاحبه ای با سایت ” هندو ” گفته بود :

 

هند را به عنوان کشوری الگو در زمینه پناهندگی می بینیم و این سوال مطرح است که آقای گوترز شما چه تمهیداتی توسط دولت هند برای پناهندگان دیده اید که ما پناهندگان ساکن در این کشور از آن بی خبریم؟

 

آیا همانطور که در صحبتهایتان در این مصاحبه اشاره کرده اید تنها عدم دیپورت پناهندگان توسط کشور هند را دلیل کافی برای یک ” الگو” در زمینه پناهندگی می دانید؟

 

کشوری که بنا بر عدم امضای کنوانسیونهای بین المللی در زمینه پناهندگی حتی مجوز سفر شغلی را نمی تواند فراهم کند! به ازای هر روز از حضور پناهنده در این کشور به هنگام خروج جریمه دریافت می کند، و در مدت حضور بدون قبول کوچکترین مسوولیتی در زمینه تحصیل، شغل و امنیت، چگونه می تواند الگو باشد؟!

 

آقای کمیسر ،  افکار عمومی سراسر دنیا

 

بزرگترین دموکراسی جهان ( هندوستان ) و دفتر حفاظت از منافع و حقوق انسانی مهاجرین ( یو ان اچ سی آر )، کمترین توجهی به شان و حقوق انسانی ما ندارند و حتی خود را ملزم به پاسخ به ابتدایی ترین سوالات ما نمی بینند .

 

چه کسی بررسی می کند این رفتارها را؟

 

ما اعلام می کنیم که اتفاقاتی که در اینجا می افتد خارج از تصور شما و فراتر از آمارهای شسته و رفته ای است که در اختیار شما و شماها قرار می گیرد.

 

ما امروز در دهمین روز این تحصن تنها به ذکر کلیاتی پرداخته و شرح جزئیات را بسته به علاقه مخاطب به آینده واگذار کردیم .

 

و در پایان از همه فعالین حقوق بشر، هم وطنان دلسوزان و انسانهای با وجدان دعوت می کنیم طبق ایمیل و شماره های  زیر خواهان پاسخگویی دفتر سازمان ملل در دهلی  به این نحوه رفتارشان شوند.

 

ایمیل دفتر کمیساریای عالی پناهندگان در دهلی:

 

indne@unhcr.org

 

تلفن دفتر کمیساریای عالی پناهندگان در دهلی:

 

00911143530424

 

ضمنا ترجمه ایمیلهای شما به هر زبان ،  توسط این دفتر امکان پذیر می باشد .

 

کمپین دفاع از حقوق پناهندگان در هند

 

http://refugeerights1.wordpress.com

 

Refugeerights1@gmail.com

 

https://www.facebook.com/refugeerights

دیدگاهتان را بنویسید