نامه و دردنامه و مشکلات خانواده پناهنده ایرانی در سوریه / بی توجهی یوان سوریه و عدم انتقال خانواده پناهنده بعد از مدت هشت سال + نامه فارسی و انگلیسی

ویژه سایت پناهندگان ایرانی:

من ف ـ پاک بین هستم، یک خانواده پناهنده ایرانی در سوریه هستیم. قصد من از ارسال این نامه به شبکه های اجتماعی شرح حال و بیان مشکلات وحشتنکاک زندگی یک زن پناهنده ایرانی در سوریه است. من پس از تماس با بسیاری از سازمان های حقوق بشری تصمیم به انتشار این نامه گرفتم زیرا که بعد از سالها درد کشیدن کسانی را نیافتم که از حقوقمان دفاع انسانی کند و به رنج هایمان اهمیت دهد. من از طرف خانواده یک حساب توییتری باز کردم و در آنجا نیز بسیار کوشیدم تا صدایم را به گوش جهانیان برسانم.

به مدت ۸ سال است که من با مادر و خواهرم در سوریه پناهنده هستیم و کارت قبولی پناهندگی را داریم.

ما همچنان منتظر اسکان مجدد به کشوری امن هستیم، از هر نظر سوریه کشوری ایست نا امن و شرایط حفظ جان پناهندگان را ندارند. بخصوص اینکه کشور ایران نفوذی غیر قابل انکار در این کشور دارد و این مهم شرایط زندگی را برای ما بسیار ترسناک تر میکند.

تاکنون سازمان ملل متحد هیچ تلاشی برای اسکان مجدد ما به کشوری امن را انجام نداده است . در حالی که در سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۲ پرونده ما در لیست استراری اسکان مجدد (emergency resettlement list) بود، برای کشورهای کانادا، بلژیک و سوئیس قبولی دریافت کردیم اما به دلایل نا معلومی یوان سوریه از انتقال ما به این کشورها ممانعت به عمل آورد.

گزارش پزشکی مبنی بر صحت گفته های ما در رابطه با تجاوز و شکنجه که توسط پزشک کمیساریای عالی پناهدگان سازمان ملل( UNHCR ) نوشته شده بود، از پرونده ما مفقود شده است. متاسفانه به دلیل اینکه این برگه از طرف سازمان ملل متحد در سوریه صادر شده بود، اصل و یا کپی از این سند را در دست ندارم اما برگه های ویزیت دکتر همراه ما است و ما برای صحت گفته هایمان مدرک در اختیار داریم.

ما این امر را به دفتر بازرسی کمیساریای عالی سازمان ملل در ژنو (IGO ) گزارش دادیم.

من متعجب هستم چگونه هیچ اسکن یا کپی از این سند مهم در کامپیوتر های سازمان ملل وجود ندارد و چه کسی و با چه انگیزه ایی این سند را محو کرده است!!!

این برگه برای پرونده و اثبات جرائم رژیم ایران بسیار مهم است. پناهنده نمایان بسیاری از امکان اسکان مجدد در سازمان ملل متحد در سوریه استفاده کردند و به کشوری های اروپایی و غیره سفر کردند. ما در این کشور هستیم و نمیدانیم در روزهای آتی چه روی خواهد داد.

زندگی در سوریه با شرایط پناهندگی بسیار زجر آور است، بسیاری از همسایگان و دوستانم که همگی پناهندگانی از دیگر کشورها بودند در جنگ کشته شدند. بعضی از آنها کودک بودند. و متاسفانه چند ماه قبل یک کودک پناهنده سودانی نیز کشته شد، روز مرگ آن کودک، روز روزمادر بود.

در جنگ سوریه سه بار خانه و محل زندگی مان را در از دست دادیم.

۱۳ روز در خیابان ها خوابیدیم که حتی به سرویس بهداشتی عمومی نیز دسترسی نداشتیم.

وقتی از سازمان ملل متحد در سوریه کمک خواستیم آنها نه تنها به کمک نکردند بلکه ما را کتک زدند و تهدید کردند که پرونده پناهندگی ما را باطل میکنند.

در حالی که از چندین طرف زندگی ما تهدید میشد بارها این را به سازمان ملل سوریه خبر دادیم، تجربه برخورد با نژادپرستان ضد ایرانی در جنگ بر سختی های زندگی ما در سوریه روز به روز افزوده میشد. متاسفانه زنان و کودکان آسیب پذیر ترین قشر در تمام جنگ ها هستند.

در سالهای اول جنگ یک مدت روزها بدون برق بودیم، به آب آشامیدنی سالم دسترسی نداشتیم؛ بارها به دلیل نوشیدن آب آلوده مسموم شدیم اما هرگز به پزشک و دارو دسترسی نداشته ایم.

سگ هایی را دیدم که جسد افراد کشته شده در جنگ های خیابانی را میخوردند. و بارها و بارها با دفتر سازمان ملل متحد در سوریه تماس گرفتیم و درخواست کمک کردیم اما هیچگاه به ما کمک نشده است.

ما کارت اقامت در این کشور را نداریم، و بر طبق قانون حاکم در این کشور اجازه کار، اجاره خانه، تحصیل و داشتن سیم کارت تلفن را هم نداریم.

ما در اینجا از هیچگونه از مزایای قوانین حقوق بشر سازمان ملل برخوردار نیستیم. مسئولین یوان سوریه سالهاست که چشمشان را بر واقعیت های دردناک زندگی ما بسته اند و هرگز اقدامی قانونی برای فرستادن ما به کشور امن نکرده اند.

ما از همه مسئولین و ایرانیانی که امکان حمایت از ما را دارند عاجزانه تقاضا مندیم که به یاری ما بشتابید و از هر طریق ممکن به یوان مستقر در سوریه بخواهید که هر چه سریعتر شرایط انتقال ما به کشور سوم را فراهم کنند که زندگی ما سوریه هر لحظه در خطر جانی است.

به ما کمک کنید تا که دنیای مدافع حقوق بشر صدای ما را بشنوند. شما آخرین روزنه امید ما هستید، ما و افراد بسیاری با دفتر سازمان ملل متحد سوریه به منظور درخواست کمک نامه نگاری کردیم، اما تا امروز به خواست ها و نیازها و مشکلاتمان بی توجه بودند و هرگز به ایمیل هایمان پاسخ ندادند.

باسپاس فراوان
ف _پاک بین

آدرس تماس با ما: redredezo29@gmail.com

* در چند ماه گذشته سایت پناهندگان ایرانی با ارسال نامه اي برای دفتر یوان سوریه خواهان اقدام فوری برای انتقال این خانواده پناهنده به کشور امن سوم شده است. مدیریت سایت پناهندگان ایرانی یک مرتبه دیگر از مسئولین یو ان سوریه خواهشمند است که هر چه سریعتر نسبت به فرستادن این خانواده پناهنده اقدام قانونی نمایند، و همچنین تاکید میکنیم که مسئولیت تامین امنیت جانی این خانواده پناهنده به عهده یوان سوریه است.

متن نامه زبان انگلیسی:

Dear Sir/Madam

My name is F_ Pakbin and I am an Iranian REFUGEE located in Syria. I am writing you as I am trying to contact the press to share my story while I am in Syria. I hope you will have some time to read my story. I am writing you as I have contacted many organisations but it seems that nobody is listening to me

I am in Syria with my mother and my sister. We have been living here for 8 years

We are still waiting to be resettled into another safe country. Here it is very dangerous as there is the war and we are very afraid. We are also disadvantaged due to our nationality and because we are three women

Due to political reasons my father disappeared in Iran many years ago. We then decided to escape into another country and we arrived in Syria. When we escaped from Iran my sister was raped from some people of the Iranian regime

At that time, I was studying to become a software engineer. However, I could not study in my country due to the Iranian regime

We are now living in Syria as refugees. The UNHCR in Syria did not help us to resettle into a new and safe country. In 2011-2012 our case was accepted from: Canada, Belgium and Switzerland. It was an emergency case. However, we were not able to be resettled

The medical report which certified that my sister was raped was lost by the UNHCR staff working in Syria. I discovered about this on the 23rd May of 2018 as the staff of the UNHCR said that they did not find the medical certificate. The proof of rape and torment was therefore lost

The original paper was held within the UNHCR office in Syria. We don’t have a copy of this medical certificate. HOWEVER, WE DO HAVE A PAPER called “VISITED PAPER’ which is an evidence that we visited the doctor and the UNHCR in Syria. This paper documents the struggles and the rape. The UNHCR presents many issues as I saw many fake refugees skipping the line as they paid. We are however stuck here and we don’t know what it will happen to us

The medical certificate which was lost could have been a very important document for our lives. They did not have a copy in their file though and we became suspicious about their work

I also reported my case to IGO [The Inspector General’s Office in Genevra] but nothing happened

Here our life is terrible. We have been in this country for eight years and we have seen our friends and neighbours dying. Last march a child from Sudan who was a refugee like myself died. He was a member of our Christian church which is giving us some food to survive. He dies on mother’s day. While all the children in the war celebrate mother’s day we see children who die

In Syria we lost the place where we were living three times. Thus we had to sleep on the street. We could not use the toilet and we stayed 13 days begging on the street. When we asked for an help to the UNCHR in Syria we received threat and at times we were very scared. We experienced racism due to our nationality and we were afraid as we are women. Here women together with

children are the most vulnerable

When the war started in Syria we lived without electricity and water for weeks. We drank unhealthy water risking our lives many times. We were sick and insecure. We could not access to medication and we could not see any doctor

I saw dogs eating bodies of those who were dead on the street due to the war. We have called the UNHCR in Syria many times but they have never helped us

We don’t have any residency Syrian card. Thus, we can’t work or study. We barely have food to eat. We can’t rent a house and we cannot even buy a Sim card

We don’t have human rights

Please let the world hear my voice. You are my last hope as many people contacted the UNHCR in Syria but they have not received any answer. We immigrant women live in the shadows of the Syrian war

Kind Regards,

F – Pakbin

نامه و دردنامه و مشکلات خانواده پناهنده ایرانی در سوریه / بی توجهی یوان سوریه و عدم انتقال خانواده پناهنده بعد از مدت هشت سال + نامه فارسی و انگلیسی

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

دسته‌ها

نوشته‌های تازه

بایگانی