از حدود 4 سال قبل بدلیل ترس از دستگیری و مشکلات فروان امنیتی مجبور به ترک ایران و راهی کشور ترکیه شدم.

و به محض ورود به ترکیه خودم را به دفتر کمیساریای عالی پناهندگان مستقر در انکارا معرفی نمودم. و پس از 3 سال و تحمل مشکلات فروان روحی روانی موفق به گرفتن قبولی پناهندگی شدم. اما شنیدن قبولی از طرف یو ان سرآغاز گرفتاریهای دیگری برای من شده است.

الان 8 ماه از تاریخ پناهنده شناخته شدنم میگذرد، ولی تا به امروز بلا تکلیف مانده ام! جواب تلفنم را نمیدهند و هر مرتبه اي هم که جواب میدهند، حرفهای تکرای گذشته را میشنوم! باید صبر کنی! دیگر تماس نگیر! منتظر باش…!

 

ر این چند سال زندگی صبرو انتظار در ترکیه، بشدت دچار مشکلات روحی روانی شده ام و مرتبا، و بنا بر توصیه پزشک از داروهای ضد افسرگی استفاده میکنم.

 

در خانه اي و با کمترین امکانات بهداشتی زندگی میکنم، قبلا محل زندگی ام عکس گرفتم و برای مسئولین یو ان نیز فرستاده ام.

 

در حال حاضر از بلاتکلیفی و شرایط جسمی و روحی ام بسیار نگرانم و حقیقتا دیگر نمیدانم که چه باید بکنم که تا از این شرایط سخت دردناک و ضد انسانی نجات پیدا کنم.

 

تاسفانه، وکلا و مسئولین یوان چشمشان را بر روی حقایق تلخ زندگی من بسته اند، و هیچگونه کمکی نیز بمنظور بهبود وضعیت روحی روانی من، و یا آماده نمودن شرایط اعزامم به کشور سوم را انجام نمیدهند، و هم اکنون بی توجهی های آنان و عملکرد های غیر انسانی وخارج از قوانین و مصوبات حقوقی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، میرود که تا باعث نابودی کامل زندگی ام در دوران پناهندگی شود!