زنان در ایران از حقوق اساسی خود محروم هستند و تحت تبعیض و خشونت قرار می گیرند. حق پوشش اجباری، قوانین نابرابر و بی عدالتی میان زنان و مردان، و قوانین مردسالارانه از جمله این موارد هستند.
عدم شرکت در انتخابات مجلس شورای اسلامی می تواند اعتراضی به این وضعیت باشد. عدم حضور مخصوصا زنان در انتخابات مجلس می تواند باعث شود که صدای زنان در جامعه بیشتر شنیده شود. و این صدا میتواند در دنیا هم شنیده شود و جهان مدرن بداند که زنن ایرانی در حکومت اسلامی تا چه اندازه تحت ظلم و ستم و نابرابری و مرد سالاری اسلامی زندگی میکنند.
جمهوری اسلامی در سال 1401 به زنان اجازه انتخاب پوشش رو نداد و با خشونت با معترضان به حجاب اجباری برخورد کرد. جان باختن مهسا امینی، نیکا شاکرمی و صدها نفر دیگر از جمله کودکان و زنان در این اعتراضات، فاجعه‌ای غم‌انگیز و غیرقابل انکاره.
این اتفاقات باعث شد تا خشم و انزجار عمومی در داخل و خارج از ایران برانگیخته بشه و بسیاری از مردم خواهان تغییر در سیاست‌های جمهوری اسلامی در مورد حجاب و آزادی‌های مدنی شدند.
بنظر من ما از هر طریق ممکن باید به حکومت جمهوری اسلامی اعتراض کنیم. چرا که حکومت جمهوری اسلامی پایبند به هیچ یک از اصول حقوق انسانی بری کودکان زنان و مردم نیست. جمهوری اسلامی مخالف سرسخت حقوق بشر دمکراسی و حقوق زنان و آزادی و برابری جنسیتی است.
به امید اینکه بتوانیم با اعترضات مدنی و خیابانی حکومت جمهوری اسلامی را سرنگون کنیم و به عوض ان در ایران حکومتی بر اساس سکولاریسم و برابری جنسیتی میان مردان و زنان، و آزادی بیان و عقاید سیاسی و غیر سیاسی را داشته باشیم.
برای من در زندگی مهمترین اصل حق برخورداری از آزادی و انسان دوستی و صلح است. دنیای من دنیای فارغ از باورهای جنسیتی ادیان و انسان دوستانه است.
ساناز پنجه شیر ممقانی
09-02-2024