دبیرکل محترم سازمان ملل، کمیسریای عالی پناهندگان سازمان ملل و وزاری محترم امور خارجه کشورهای مدافع حقوق بشر از جمله قربانیان نقض حقوق بشر که به لحظ حرفه خود و برای رشد و توسعه کشورشان به خصوص ارتقا حقوق بشر مورد ظلم و ستم توسط مامورین امنیت و قضات دادگستری در ایران قرار گرفته‌اند، روزنامه‌نگاران هستند. روزنامه‌نگارانی که قلمشان و عقیدشان برای صلح و آرامش وامنیت باعث گریده تا در تیر راس ناقضان حقوق بشر قرار گیرند. در سال‌های گذشته گزارش‌های بسیار تکان‌دهنده‌ای از وضعیت رسانه‌های مشتقل و روزنامه‌نگاران توسط سازمان‌های مدافع حقوق روزنامه‌نگاران منتشر شده است که جای تامل دارد. فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران و هم‌چنین دیگر سازمان‌های مدافع حقوق بشر از جمله سازمان عفو بین‌الملل و دیدبان حقوق بشر، وضعیت روزنامه‌نگاران را در ایران نگران کنند و بغرنج توصیف کرده‌اند و اعلام شده است که ارعاب روزنامه‌نگاران مستقل در سال‌های گذشته در بدترین حالت خود قرار داشته است.
گزارش‌گران بدون مرز اعلام کرده است که ایران هم‌چنان دارای بیش‌ترین خبرنگاران را در زندان محبوس کرده است و نام بزرگ‌ترین زندان روزنامه‌نگاران به ایران اختصاص یافته است. فشارهای روز افزون به روزنامه نگاران توسط ماموران امنیت که به هیچ قاعده و قانونی پایبند نیستند، باعث کردیده است که آنان ناچار شوند سرزمین مادری خود را رها کرده و بتوانند در کشورهای همجوار ایران و در دفتر کمیسریای عالی پناهندگان علارغم میل باطنی خود درخواست پناهندگی دهند. بسیاری از روزنامه‌نگاران نیز در حال حاضر در بازداشت به سر می‌برند و آنانی که در کشورهای همجوار اعلام پناهندگی نموده‌اند با احکام سنگین حبس مواجه هستند. متاسفانه با خبر شده‌ام که عده‌ای از همین روزنامه‌نگاران زحمت‌کش که به دلیل حرفشان مجبور به ترک ایران شده‌اند، در کشور ترکیه در شرایط بسیار نامناسبی به سر می‌برند. نه تنها روزنامه‌نگاران بلکه بسیاری از فعالان حقوق بشر نیز دارای همین وضعیت می‌باشند و در بلاتکلیفی مطلق به سر می‌برند مامورین امنیتی بارها عده‌ای از آنان را مورد تهدید قرار داده‌اند و آسایش را از آنها سلب کرده‌اند.
نبود امنیت در کشور ترکیه باعث گردیده است تا خطاب به شما این نامه را مرقوم نمایم تا به هر طریق ممکن، روزنامه‌نگاران و فعالین حقوق مدنی و سیاسی که در ترکیه اقامت دارند را به کشوری امن منتقل نمایید. اگر قائل به دفاع از حقوق بشر هستیم، می‌بایست مدافعین حقوق بشر را نیز پشتیبانی کنیم، مدافعینی که به راستی آزادی و حیاتشان را در راه عقاید خود گذاشته‌اند و تلاش نموده‌اند تا صدای قربانیان نقض حقوق بشر را به جهانیان برسانند. جای بسیار تاسف است که روزنامه‌نگار شناخته شده ایرانی آقای هادی نیلی که سال‌های تحت نظر مامورین وزارت اطلاعات و امینت بوده و بارها بازجویی شده است، مدت بیش از دو سال در ترکیه بلاتکلف باشد و نتواند به آزادی دست یابد. حقیقتن ماندن ایشان و دیگر کسانی که نامشان را در زیر خواهم آورد، در کشور ناامنی چون ترکیه شکنجه آن‌هاست. آقای بهروز صمد بیگی مدت بیش از سیزده ماه است که در وضعیت نگران گننده‌ای بشر می‌برد، حمید مافی به هم‌راه همسرشان خانم مریم اکبری مدت بیش از ده ماه است که ترکیه و در وضعیت نابسامانی زندگی می‌کنند و بارها مورد تهدید قرار گرفته‌اند. آقای احسان‌اله محرابی به هم‌راه همسرشان در روستایی نزدیک به سوریه تبعید شده‌اند و وضعیتشان بسیار نگران‌کننده است. آقای مهدی تاجیک قشقایی از جمله روزنامه‌نگاران با سابقه و معروف ایرانی می‌بایست تا جولای سال ۲۰۱۳ منتظر اولین مصاحبه خود باشند. علیرضا فیروزی فعال دانش‌جویی است که برای فوریه سال ۲۰۱۳ وقت مصاحبه به وی داده شده است. فرهاد نوری مدیر سایت مجذوبان نور در تاریخ ۲۱.۰۹.۲۰۱۲ وقت مصاحبه داشته است که مصاحبه ایشان کنسل شده و تاکنون هیچ نتیجه مثبتی دریافت ننموده است.
متاسفانه افراد دیگری از جمله آقایان بابک اجلالی و همایون نادری‌فر هم‌چنان در بلاتکلیفی به سر می‌بردند. لازم است تاکید کنم که اگر قائل به دفاع از حقوق روزنامه‌نگاران هستیم، می‌بایست در هر شرایطی و هر مکانی مدافع آنان باشیم. امروز این دست از مدافعین راستین حقوق بشر نیاز اساسی و ضروری به کمک و یاری ما دارند. از شما درخواست می‌کنم که به هر نحوی از انحا شرایطی را فراهم آورید تا آنها بتوانند به کشوری امن نقل مکان کنند تا بتوانند بیش از پیش برای مردمان کشورشان خدمت کنند.
نبود امنیت در کشور ترکیه باعث گردیده است تا خطاب به شما این نامه را مرقوم نمایم تا به هر طریق ممکن، روزنامه‌نگاران و فعالین حقوق مدنی و سیاسی که در ترکیه اقامت دارند را به کشوری امن منتقل نمایید.
اگر قائل به دفاع از حقوق بشر هستیم، می‌بایست مدافعین حقوق بشر را نیز پشتیبانی کنیم، مدافعینی که به راستی آزادی و حیاتشان را در راه عقاید خود گذاشته‌اند و تلاش نموده‌اند تا صدای قربانیان نقض حقوق بشر را به جهانیان برسانند.
جای بسیار تاسف است که روزنامه‌نگار شناخته شده ایرانی آقای هادی نیلی که سال‌های تحت نظر مامورین وزارت اطلاعات و امینت بوده و بارها بازجویی شده است، مدت بیش از دو سال در ترکیه بلاتکلف باشد و نتواند به آزادی دست یابد. حقیقتن ماندن ایشان و دیگر کسانی که نامشان را در زیر خواهم آورد، در کشور ناامنی چون ترکیه شکنجه آن‌هاست.
آقای بهروز صمد بیگی مدت بیش از سیزده ماه است که در وضعیت نگران گننده‌ای بشر می‌برد، حمید مافی به هم‌راه همسرشان خانم مریم اکبری مدت بیش از ده ماه است که ترکیه و در وضعیت نابسامانی زندگی می‌کنند و بارها مورد تهدید قرار گرفته‌اند. آقای احسان‌اله محرابی به هم‌راه همسرشان در روستایی نزدیک به سوریه تبعید شده‌اند و وضعیتشان بسیار نگران‌کننده است. آقای مهدی تاجیک قشقایی از جمله روزنامه‌نگاران با سابقه و معروف ایرانی می‌بایست تا جولای سال ۲۰۱۳ منتظر اولین مصاحبه خود باشند.
علیرضا فیروزی فعال دانش‌جویی است که برای فوریه سال ۲۰۱۳ وقت مصاحبه به وی داده شده است. فرهاد نوری مدیر سایت مجذوبان نور در تاریخ ۲۱.۰۹.۲۰۱۲ وقت مصاحبه داشته است که مصاحبه ایشان کنسل شده و تاکنون هیچ نتیجه مثبتی دریافت ننموده است. متاسفانه افراد دیگری از جمله آقایان بابک اجلالی و همایون نادری‌فر هم‌چنان در بلاتکلیفی به سر می‌بردند.
لازم است تاکید کنم که اگر قائل به دفاع از حقوق روزنامه‌نگاران هستیم، می‌بایست در هر شرایطی و هر مکانی مدافع آنان باشیم. امروز این دست از مدافعین راستین حقوق بشر نیاز اساسی و ضروری به کمک و یاری ما دارند. از شما درخواست می‌کنم که به هر نحوی از انحا شرایطی را فراهم آورید تا آنها بتوانند به کشوری امن نقل مکان کنند تا بتوانند بیش از پیش برای مردمان کشورشان خدمت کنند.
با سپاس فراوان
متن نامه محمد مصطفاي
