یوسف خیرخواهی، شیلان کریمی، علی کریمی، سهیلا بیهقی، کیچی براهویی و فرشته ناجی حبیب زاده –شادی دختر دو ساله یکی از متحصنین که از روز بیستم خرداد ۹۲ تحصن خود را آغاز کرده‌اند، پس از گذشت ۵۷ روز و عدم توجه مسوولین کمیساریای پناهندگان سازمان ملل به خواست‌هایشان طی بیانیه‌ای از روز جمعه، ۲۵ مرداد ۹۲، دست به اعتصاب غذای خشک زده اند.
این پناهندگان، با طولانی شدن زمان رسیدگی به پرونده جایگزینی و انتقال آنها به کشور سوم، خواهان رسیدگی و تعیین کشور مقصد توسط کمیساریای عالی پناهندگان هستند. لازم به ذکر است که با وجود شرایط دشوار تحصن آنها و همراهی زن و کودک که طی پنجاه و هفت روز گذشته از دسترسی به امکانات بهداشتی و تغذیه مناسب محروم مانده‌اند، این پناهندگان هیچ توجه یا اقدامی از هیچ مقام مسئولی دریافت نداشته‌اند.
متن بیانیه منتشر شده پناهجویان به شرح زیر است: «ما پناهندگان ایرانی و عراقی مدت ۵۷ روز است که در مقابل مقر سازمان ملل آنکارا / ترکیه تحصن کرده‌ایم در اعتراض به بی‌توجهی سازمان در جهت تحقق مطالبات بر حق ما که همان انتقال به کشور ثالث و بازگشایی پرونده های ماست اما این تحصن از جانب این سازمان که داعیه حمایت ازحقوق بشر دارد مورد بی توجهی قرار گرفت در نتیجه بر آن شدیم که از روز جمعه مورخه ۱۶/۸/۲۰۱۳ دست به اعتصاب غذای خشک نامحدود بزنیم و این در حالی است که برخی از متحصنین از بیماری‌های زخم معده، ناراحتی قلبی و نارسایی کلیه رنج می برند و در میان ما یک دختر بچه وجود دارد که قطعا این صحنه‌های دلخراش تأثیرات جبران ناپذیری بر روح و روان او خواهد داشت. شایان ذکر است این اقدام ما کاملا علی رغم میل باطنی ماست.
نامه ۵۰ تن از زندانیان و بازداشت شدگان سیاسی سابق در تبعید به دفتر سازمان ملل
مسوولین محترم کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متّحد در ترکیه،
احتراما ما تعدادی از روزنامه نگاران و کنشگران حقوق بشری و سیاسی زندانی سابق در ایران و ساکن فعلی برون مرزی در آمریکا، اروپا و کانادا با خبر شدیم که چندین تن از مهاجرین ژورنالیست و سیاسی هموطن ما چون علی کریمی، سهیلا بیهقی، یوسف خیر خواهی، شیلان کریمی، کی چی براهووی و فرشته ناجی حبیب زاده، به جهت سالها بلاتکلیفی و یا عدم قبولی پناهندگی از سوی آن سازمان در ترکیه، بناچار دست به اعتصاب غذای خشک و تر زدند بطوریکه هم اکنون در وضعیت بسیار وخیم و خطرناکی بسر می‌برند، لذا ما امضا کنندگان این نامه به شدت نگران وضعیت تک تک آن هموطنان بوده و از مسوولین محترم آن سازمان استدعا داریم که به خواست به حق آنان توجه جدی و نیز وافی و کافی مبذول نمایند.
ما امضا کنندگان این نامه اگر چه قادر نیستیم از درد و رنجی که تمامی اعتصاب کنندگان غذا که به هنگام کار و زندگی در ایران به آن گرفتار بودند اشاره نمأییم اما برای درک بهتر واقعیات، تنها به درد و رنج یکی از آن اعتصاب کنندگان غذا بنام فرشته ناجی حبیب زاده که یک روز نامه نگار نسبتا شناخته شده در ایران می‌باشد اشاره می‌کنیم تا باشد که مسئولان به واقع دلسوز آن سازمان تا دیر نشده به خواست درد مندانه این اعتصاب کنندگان غذا پاسخی مثبت و درخور داده باشند.
فرشته ناجی حبیب زاده در سال ۱۳۷۶ در هفته نامه پیک هفته مشغول به کار شد. در ابتدا، سوژه‌ای که او در نوشتاری خود انتخاب نمود مربوط به دختران فراری در ایران بود، او پس از آن بود که از سوی عوامل اطلاعات و امنیت رژیم به شدت تهدید شده بود بطوریکه او نیز بناچار برای حفظ جان خویش، موقتاً دست از کار کشیده بود اما او پس از چندی در هفته نامه شهر آرا، دگر بار سوژه پیشین را دنبال نمود چرا که او معتقد بود درد دختران فراری ایرانی درد او و همه زنان ایرانی است اما او اینبار هم شدیدتر از گذشته تهدید شده بود چرا که او در شهر آرا ذکر کرده بود بسیاری از دختران ایران را اطلاعات سپاه پاسداران و پسران طبسی با کمک سازمان بهزیستی به کشورهایی چون پاکستان و حوزه خلیج فارس صادر می‌کنند، او بخاطر همین افشاگری بود که در سال ۱۳۸۲ برای پروژه مردم شناسی یونسکو در چغا زنبیل دعوت به کار شده بود، عکسها و فیلمهایی که او در طی دو ماه در این پروژه تهیه نموده بود از سوی رژیم متهم به تهدید و به خطر انداختن امنیت ملی شده بود.
فرشته ناجی حبیب زاده
فرشته ناجی حبیب زاده همچنین مدت‌ها در سایت بانوان استانداری، روزنامه همبستگی و خبرگزاری فارس مشغول به کار شده بود، او یک‌بار به مدت هشت ماه و بار دیگر به مدت یک سال در حبس خانگی نگاه داشته شد. او پس از رهایی از حبس خانگی بود که از مشهد به تهران رفت و در مؤسسه شکوه پارس به تدریس زبان انگلیسی پرداخت، همزمان هم بعنوان خبرنگار در خبرگزاری پرس گلف مشغول به کار شد. او در اولین مصاحبه خود در این خبرگزاری با دکتر فریبرز رئیس دانا از او در مورد اقتصاد ایران سوال بعمل آورده بود که رئیس دانا در پاسخ گفته بود ما در ایران اصلا اقتصاد نداریم که بیمار باشد و لذا این پاسخ، تیتر آن خبر گزاری شده بود اما این برای رژیم گران تمام شده بود و به همین جهت با فشار عوامل اطلاعاتی رژیم این خبر پس از چند ساعت به پایین کشیده شد و حتا پس از آن نیز رژیم به این بسنده نکرده و با فشار مضاعف خویش باعث اخراج فرشته از آن خبرگزاری شده بود.
فرشته ناجی حبیب زاده، از آنجا که هم، در اعتراضات اول اسفند حضور داشت و هم، همچنان به انتقاد نوشتاری علیه رژیم ولی فقیه مشغول بود لذا او به هنگامی که در منزل دایی خود در تهران بسر می‌برد مأموران لباس شخصی حدودا در دوی شب سه اسفند برای دستگیری او در آن منزل هجوم می‌برند اما موفق به دستگیری او نمیشوند چون او پیشتر موفق به فرار می‌شود و پس از یک هفته زندگی پنهانی، از کشور خارج می‌شود چرا که او بخوبی می‌دانست که دستگیری او همانا و تجاوز به او همراه با سوزاندن او به مانند ترانه موسوی همانا. لذا سوال اینجاست! آیا از نظر مسئولین محترم کمیساریا ی عالی پناهندگان سازمان ملل متّحد، فرشته و دوستان او، باید به مانند ترانه موسوی، دگر بار چون گذشته تجاوزشوند و سپس سوزانده شوند تا آنگاه مورد قبول آن سازمان واقع گردند؟!
رونوشت به سازمان عفو بین الملل، دیدبان حقوق بشر، وزارت ومور خوارجه آمریکا و اتحادیه اروپا
با بهترین و بیشترین احترام
تلفن فرشته ناجی حبیب زاده در ترکیه ۴۶۲۷ ۸۹۳ ۵۳۷ ۹۰
امضا کنندگان نامه به ترتیب حروف الفبا
افشین اعرابی -سیروس اردشیر زارع زاده – رضا (سیروس) اشرفپور – سعید اوحدی هومن ارمندی- جمشید امینی -کیا اسفند یار- پیام اریند – فرزاد ایرانی – محسن باپیری – سپیده پور آقایی – میترا پور شجری – فرزاد حمیدی- امجد حسین پناهی – بابک حشمت سران – عباس خرسندی – محمد زمانی -ایمان رضایی- جلال رودگر- آزاد رضایی – میثم رودکی – مهدی ساکی – مهرداد سید عسگری – علی سرمدی – کاوه شیرزاد – حسن طالبی – سوگند علیخواه – ماشا الله عباس زده – سید مصطفی علوی – عیسی علیپور – حمید علیزاده – فرامرز فروزنده – هوشنگ قاسمی – رضا قبادی -اکبر لکستا انی – مهرداد لهراسبی – صبا لطفی -افشین مهاجری نژاد – امیر حسین موحدی – امین موحدی – مهرداد ماجدی – سا م محمودی سرابی – رضا مبین – شیوا محبوبی – رضا محمّدی-هیوا مولانیا کوردستانی – کامران ملک مطیعی – منوچهر محمّدی – شیرین نجفی – بهنام وفا سرشت.